واکنش معاون فنی بیمه ایران به آتش سوزی ها: «شاید غره شده بودیم»

معاون فنی بیمه ایران معتقد است آتش سوزی های اخیر، بیمه گران را نسبت به موضوع ایمنی موارد بیمه شده هشیارتر کرده است.

به گزارش پایگاه خبری خرد و کلان و به نقل از تاوان، محمد حیدری می گوید: تواتر آتش سوزی ها باعث شد نگاه جدی تری به موضوع بیمه آتش سوزی و ارزیابی ریسک آن در میان بیمه گران شکل بگیرد. متن این گفت و گو را در ادامه بخوانید.

 

• بزرگی خسارت آتش سوزی پتروشیمی بوعلی برای شما قابل تصور بود؟

پیش از آن هم خسارت های بزرگ رخ داده بود. بزرگترین خسارت صنعت بیمه، مربوط به متروی تهران بود که حدود ۵۰ میلیارد تومان برآورد شده بود، اما خسارت پتروشیمی بوعلی از آن هم بیشتر بود. البته این ها به جز خسارت های ناشی از حوادث طبیعی مانند زلزله و سیل است.

• این خسارت برای شرکت ها قابل توجه بود؟

می دانید که ۱۰ تا شرکت به صورت مستقیم در این خسارت درگیر شدند. بیمه ایران لیدر بود و سایر شرکت ها هم سهمی در آن داشتند. البته کل خسارت در صنعت بیمه توزیع می شود، ولی با این حال اثر چندانی در حجم خسارت ها ندارد. شما می دانید که شرکت بیمه ایران به تنهایی روزانه ۱۶ میلیارد تومان خسارت می دهد، بنابراین خسارت آتش سوزی پتروشیمی بوعلی در کل خسارت های صنعت عدد خیلی بزرگی نیست.

• یک سوال اساسی این است که چرا در یک واحد پتروشیمی که علی القاعده باید از سطح ایمنی بسیار بالایی برخوردار باشد، چنین آتش سوزی بزرگی رخ داد؟ واقعا مسائل مربوط به ایمنی واحد در آنجا رعایت شده بود؟

به طور طبیعی استاندارد ایمنی در پتروشیمی ها خیلی بالاست و در ایران هم این استانداردها به خوبی رعایت می شود، اما به هر حال باید بپذیریم که صنایع هیدروکربن، ریسک بالایی دارند و این موضوع را همه پذیرفته اند.

این واحدها با خطرات زیادی مواجه اند و ابرهای انفجاری که به صورت طبیعی در این واحدها ممکن است شکل بگیرند، خطر زیادی تولید می کنند. به همین دلیل است که باید همه بخش های سیستم، ضد جرقه باشند.

با این حال وقوع حادثه یک امر محتمل است. از سوی دیگر می دانید که سالهای سال است پتروشیمی های ما بدون مشکل فعالیت می کنند. در چنین شرایطی این اتفاق نباید این قدر تعجب برانگیز باشد.

از سوی دیگر حادثه پتروشیمی بوعلی و حوادث مشابه نشان داد که ما باید به صورت دوره ای سطح ایمنی را کنترل و تقویت کنیم و حادثه اخیر برای ما یک هشدار بود.

شاید بیمه گران و در کنار آن صنعت پتروشیمی به درجه ایمنی بالای موجود در این صنایع غره شده بودند، اما این حادثه ما را به موضوع حساس تر کرد.

من معتقدم باید نیمه پر لیوان را نگاه کنیم و بدانیم که این حادثه همه ما را به موضوع ایمنی حساس تر کرد و باعث شد به زوایای ایمنی استانداردها بیشتر دقت کنیم.

• حوادث آتش سوزی در چند ماه اخیر ظاهرا زیاد شده است. علت آن چیست؟

اتفاقاتی در سطح کوچکتر را در صنایع هیدروکربن و گاز و نفت و پتروشیمی همیشه داشته ایم، ولی چون میزان خسارت آن پایین بود، چندان مورد توجه نبود. ما به صورت ماهیانه دو تا حادثه آتش سوزی چشمگیر داریم، اما در بخش های تجاری طی دوره های اخیر، تعداد بیشتری آتش سوزی داشته ایم.

آن طور که آمار نشان می دهد ضریب خسارت بیمه آتش سوزی ۳۰ درصد است و در بدترین شرایط این عدد به ۴۰ درصد رسیده است. در شرکت بیمه ایران هم ضریب خسارت این رشته ۳۵ درصد است.

• من هنوز هم معتقدم استانداردهای ایمنی شاید به طور کامل رعایت نمی شود. مثلا ما توقع نداریم در یک برج نوساز که طبیعتا باید ایمن باشد، آتش سوزی ناشی از اشکال فنی رخ بدهد.

بخشی از حرف شما را قبول دارم، به همین دلیل از دو سال پیش تاکید کرده ایم که در ارزیابی اولیه، باید افراد متخصص حضور داشته باشند و این افراد باید گواهینامه این کار را داشته باشند. مثلا ما برای ارزیابی یک واحد پتروشیمی، ۱۰۰ نفر کارشناس نمی خواهیم. ما ۱۰ نفر می خواهیم که واقعا کارشناس این کار باشند. در مکان های تجاری هم مصداق حاکم است.

معتقدم صنعت بیمه در بعد کارشناسی ارزیابی ریسک، کمی عمومی فکر کرده است، اما پس از مدتی این هشدار ایجاد شد که باید برای حل این مساله فکری کرد.

ما از دو سال قبل، دوره هایی برگزار کردیم که بر اساس آن مشخص می شود چه کسانی می توانند چه حوزه هایی را ارزیابی ریسک کنند.

• یعنی معتقدید در حوزه ارزیابی ریسک باید بیشتر فعال بود.

این که در ایران شرکت های ارزیابی ریسک شکل نگرفته، یک واقعیت است. شاید در شرکت های بیمه هم برای این کار هزینه و جای مناسب ندیده ایم. مدیریت ریسک در همه دنیا وجود دارد، اما در ایران به این موضوع چندان توجه نشده، چون خطرات ناشی از آن را حس نمی کرده اند. اگر شرکت های ارزیابی ریسک شکل بگیرد، استانداردها در این حوزه بالاتر می رود.

• ممکن است وقوع چند حادثه بزرگ و برآورد خسارت های قابل توجه، روی حق بیمه ها هم تاثیر بگذارد؟

نرخ حق بیمه در دوره یک ساله دیده نمی شود، بلکه باید در بازه های ۵ ساله آن را دید.

• چطور می شود از بروز این حوادث جلوگیری کرد؟

بدون شک باید بازدیدهای دوره ای، تکلیفی بشود و پتروشیمی ها روی این موضوع حساس شوند. همه باید بداینم که پتروشیمی، سرمایه ملی است.

• می دانم که بیمه ایران در پارس جنوبی هم لیدر سایر بیمه گران است. وضعیت ایمنی در آنجا چطور است؟

به هر حال بخشی از پروژه ها در پارس جنوبی در حال احداث است و بخشی در حال بهره برداری است. ما در دوره تحریم و در بخش تامین تجهیزات و تکنولوژی، از اروپا به آسیای جنوب شرقی و چین مهاجرت کردیم. این کار هم عمر مفید سیستم را پایین می آورد و هم درجه خطر را افزایش می دهد. این وضعیت نگرانی هایی برای آینده ایجاد کرده که باید برای آن فکر شود.

• واقعا اگر در عسلویه اتفاقی مشابه رخ بدهد، پیش بینی شده که خسارت آن چقدر خواهد بود؟

در آنجا تفکیک ریسک در استانداردها و جانمایی ها رعایت شده است. حدت و شدت خطر هم در حالت ماکزیمم محاسبه شده است. مثلا اگر سونامی در خلیج فارس رخ بدهد، خطری جدید آن تجهیزات را تهدید می کند، اما به اعتقاد من خطر ناشی از فعالیت عادی، زیاد نخواهد بود.

کد خبر: 4719