به تازگی تغییراتی در سطح مدیرعامل و اعضای هیات مدیره چند شرکت بیمه رخ داده است. سوال این است که در جریان این تغییرات، بیمه مرکزی بر چه چیزی نظارت می کند و چگونه صلاحیت آنها را تایید می کند؟
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری خرد و کلان، آن طور که آیین نامه نحوه احراز صلاحیت حرفه ای کارکنان کلیدی و عملیاتی مؤسسات بیمه نشان می دهد، تایید صلاحیت در سطح اعضای هیات مدیره و مدیرعامل و قائم مقام او مبتنی بر موارد زیر است:
ردیف |
محورهای مصاحبه تخصصی جهت تصدی سمت اعضای هیئت مدیره، مدیرعامل و قائممقام مدیرعامل |
حداکثر امتیاز |
۱ |
آشنایی با اصول حاکمیت شرکتی از قبیل مشتریمداری، پاسخگویی، تأمین منافع قانونی ذینفعان، مدیریت ریسک شرکتی، حسابرسی و کنترل داخلی و سیستمهای اطلاعات مدیریت. |
۱۰ |
۲ |
میزان آشنایی با صنعت بیمه در ایران و جهان و توانایی ارائه تحلیل از وضعیت صنعت بیمه کشور. |
۱۰ |
۳ |
شناخت مبانی سازمان و مدیریت و بنگاهداری اقتصادی در مؤسسات بیمه و آشنایی با نسبتهای مالی و صورتهای مالی آنها و تحلیل هزینه – فایده و توجیه فنی، مالی و اقتصادی پرتفوی. |
۲۰ |
۴ |
شناخت قوانین و مقررات حاکم بر بیمههای بازرگانی در ایران. |
۱۵ |
۵ |
میزان شناخت از وضعیت فنی، مالی و مدیریتی مؤسسه بیمه مربوط. |
۲۰ |
۶ |
استراتژیها، طرحها و برنامهها برای توسعه و بهبود فعالیت مؤسسه بیمه. |
۱۵ |
۷ |
سوابق علمی و آموزشی شامل موارد زیر : – دورههای آموزشی حرفه ای گذرانده شده. – سوابق تدریس دروس مرتبط. – تألیف و ترجمه کتاب و مقاله مرتبط. |
۱۰ |
جمع |
۱۰۰ |
آن طور که در متن آیین نامه و پیوست های آن مشاهده می شود، تایید صلاحیت از سوی بیمه مرکزی بیشتر معطوف بر سوابق تئوریک افراد است. با این حال مثلا در سوابق مربوط به مدیران عامل پیشنهادی آمده که این فرد باید دست کم ۱۰ سال تجربه مدیریتی داشته باشد که حداقل نیمی از آن باید تجربه بیمه ای باشد.
این روش تایید صلاحیت زمانی با تردید مواجه می شود که می بینیم عملکرد افراد در آن لحاظ نشده و یا دست کم آیین نامه بر آن تصریح ندارد. به عنوان مثال ممکن است شخصی به عنوان مدیرعامل، شرکتی را به بدترین شرایط ممکن رسانده و رها کند. در ادامه ببینیم که همان فرد به عنوان مدیرعامل یا عضو هیات مدیره در یک شرکت دیگر مشغول به کار شود.
سوال این است که آیا از نظر شورای عالی بیمه و بیمه مرکزی، شاخص های تئوریک مانند داشتن سابقه فعالیت در صنعت بیمه و یا سابقه تدریس در این رشته، می تواند ملاک درستی برای تایید افراد باشد؟ آیا سابقه عملکرد افراد در حوزه های مدیریتی، ملاک درست تری برای تایید صلاحیت نیست؟
پاسخ چیست؟
«نهاد ناظر، مدیر عامل را انتخاب یا تأیید نمی کند بلکه شرایط حداقلی برای تصدی شغل مدیر عامل یا سایر مشاغل را تعیین می کند. وقتی قرار شد فردی در چنین شغلی مشغول شود، نهاد ناظر باید وجود شرایط حداقلی مذکور را در فرد مورد نظر راستی آزمایی کند و در صورت مثبت بودن نتیجه این راستی آزمایی، صلاحیت فرد را مورد تأیید قرار دهد.
اصولا برای راستی آزمایی مذکور، لازم است هر فردی پرونده ای نزد نهاد ناظر داشته باشد و عملکرد فرد پایش و در پرونده ثبت شود تا وقتی برای شغلی پیشنهاد می شود، بر اساس مندرجات پرونده صلاحیت وی راستی آزمایی شود.
متاسفانه ما در بیمه مرکزی چنین ضبط و ثبتی نداشته ایم، ولی چند وقتی است که در سنهاب چنین کاری شروع شده و در حال تکمیل است.
نکته دیگر این است که حضور یک فرد مشخص در یک شرکت مشخص توأم با عملکرد بد آن شرکت لزوما به معنی عدم صلاحیت فرد مورد نظر نیست. عملکرد بد ممکن است ناشی از عوامل دیگری باشد.
از سوی دیگر تا این افراد را رتبهبندی نکنیم، بررسی صلاحیت آنها به دعوا منجر می شود. ما باید بانک طلاعات عملکرد تشکیل دهیم و افراد را رتبهبندی کنیم.»
این پاسخ یک مقام مسئول در بیمه مرکزی به ابهام های مطرح شده درباره آیین نامه ۹۰ و صلاحیت مدیران صنعت بیمه بود. او البته نخواست نامش فاش شود.
* کد خبر: 4541