معاون نظارت بیمه مرکزی در تشریح آخرین وضعیت پرداخت خسارت زیاندیدگان بیمه توسعه گفته است: بخش عمدهای از اموال این شرکت در دادگاهها و دادسراهای سراسر کشور توقیف شد که به همین دلیل فرآیند رفع توقیف، رسیدگی و انتقال آن اموال به کُندی انجام میشود.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری بانک و بیمه، حبیب میرزایی تاکید کرده است: همچنان ۸۰۰ میلیارد تومان دیگر از تعهدات این شرکت به بیمهگزاران و زیاندیدگان باقی است.
چندی پیش بود که مرتضی طلایی، عضو شورای شهر تهران پس از حادثه آتش سوزی که برایش پیش آمده بود، در یکی از برنامههای تلویزیون حضور یافت و گفت: بعد از این حادثه من فهمیدم که داشتن یک بیمارستان سوانح سوختگی مجهز برای شهر تهران چقدر لازم است!
او این را هم گفت که در اوج حادثه به چند بیمارستان مراجعه کرده و در حالی که از درد به خود میپیچیده و حتی خودش را هم معرفی کرده، او را به دلایلی نامعلوم به بیمارستان راه ندادهاند!
یادآوری حکایتی از سعدی در این میان بد نیست: «پادشاهی با غلامی عجمی در کشتی نشست و غلام دیگر دریا را ندیده بود و محنت کشتی نیازموده. گریه و زاری در نهاد و لرزه بر اندامش اوفتاد؛ چندان که ملاطفت کردند آرام نمیگرفت و عیش ملک ازو منغص بود. چاره ندانستند.
حکیمی در آن کشتی بود، ملک را گفت اگر فرمان دهی من او را به طریقی خامُش گردانم. گفت غایت لطف و کرم باشد.
بفرمود تا غلام به دریا انداختند! باری چند غوطه خورد، مویش گرفتند و پیش کشتی آوردند بدو. دست در سکان کشتی آویخت. چون بر آمد گفتا ز اول محنت غرقه شدن ناچشیده بود و قدر سلامت کشتی نمیدانست. همچنین قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید.»
سوال این است که اگر مدیران بیمه مرکزی و یا سایر مدیران تراز اول کشور خود بیمهگزار بیمه توسعه بودند هم با همین روند کند پرونده بیمه توسعه را پیگیری میکردند؟ بعد از گذشت دو سال از مشکلاتی که بیمه توسعه به بیمهگزاران بینوا و بیخبر از همه جا تحمیل کرده، آیا گفتن این جمله که «همچنان ۸۰۰ میلیارد تومان دیگر از تعهدات این شرکت به بیمهگذاران و زیاندیدگان باقی است»، عجیب و دردآور نیست؟
حتما مدیران محترم باید یک بار به حادثهای دچار شوند تا بفهمند که مردم با چه مشکلاتی مواجهاند؟ خسارتهای خودتان را هم این طور پیگیری میکنید؟
کد خبر: 1866