مدیرعامل بیمه رازی جوانترین مدیر عامل شرکتهای بیمه در کشورمان است. گرچه این شرکت از سال ۱۳۸۲ فعالیت خود را در بازار بیمه کشور آغاز کرده، اما نام «بیمه رازی» و «دکتر یونس مظلومی» به عنوان مدیرعامل آن پس از سیل اخیر در منطقه سیجان بیشتر بر سر زبان ها افتاد.
با این حال آن چه در گفتوگوی خبرنگار پایگاه خبری بانک و بیمه با او میخوانید ارتباطی با حوادث اخیر ندارد، بلکه درباره پساتحریم و تاثیر آن بر بازار بیمه کشور، میزان رضایت مشتریان از شرکت بیمه رازی و مواردی از این قبیل است.
– طبیعی است که با رفع تحریمها، بازار بیمه کشور بر روی شرکتهای خارجی گشوده شود. شما به عنوان یک بیمهگر ایرانی ازاین موضوع استقبال میکنید یا آن را خطری برای شرکتهای داخلی میدانید؟
من ورود شرکتهای بیمه خارجی به ایران را اقدامی خوب ارزیابی می کنم و برای آن دلیل دارم. نخستین دلیل این که خارجیها با آمدن به ایران، دانش فنی تازهای هم با خودشان می آورند که این موضوع به شرکتهای بیمه ایرانی کمک میکند. دوم این که چون خود حاکمیت علاقه دارد موسسات مالی خارجی در ایران فعالیت کنند، طبیعتا همزمان با ورود آنها فشارها و عوارض و انواع قوانین یک جانبه که به صنعت بیمه تحمیل شده برداشته میشود و این اتفاق بسیار خوبی است. بنابراین من معتقدم آمدن حارجیها به بازار ایران از هر لحاظ به نفع شرکتهای داخلی است.
– یعنی شما نگران این نیستید که بخشی از پرتفوی شما توسط شرکتهای خارجی برداشته شود؟
اگر کسی چنین نگرانی داشته باشد، یعنی خیلی ضعف دارد. واقعا شرکتهای خارجی چه کارهایی میخواهند در بازار بیمه ما بکنند که ما نمیتوانیم؟ به هر حال صنعت بیمه در ایران ۱۰۰ سال سابقه دارد و فعالان این صنعت هم به خوبی میتوانند آن را مدیریت کنند. البته قطعا بیمهگران خارجی در برخی جهات از ما بهترند، ولی اگر به ایران بیایند ما هم خودمان را ارتقا میدهیم.
– اطلاعات دریافتی من نشان میدهد رشد نسبت خسارت در بیمه رازی طی پنج ماه نخست امسال از همه شرکتهای بیمه کمتر بوده و عددی حدود ۰٫۲۴ است. شما چطور توانستهاید رشد نسبت خسارت را تا این حد کنترل کنید؟
این وضعیت در یک کلمه به مدیریت ریسک ما بر میگردد. اگر شرکت در قبول ریسکها، استراتژی درستی داشته باشد و بداند چه چیزهایی را بیمه کند و مثلا در بیمه اتوموبیل بیشتر سراغ چه خودرویی برود، این اتفاق خواهد افتاد. ما حتی می دانیم در چه استانهایی باید فعالیت بیشتری داشته باشیم، چون نسبت خسارت نه تنها در خودروها بلکه حتی در استانها هم متفاوت است.
– یعنی مثلا شما برای کنترل ریسک شرکت، پراید را بیمه نمیکنید؟
ما پراید را طبق تعرفه بیمه میکنیم، ولی مثلا پورشه را با تخفیف بیمه میکنیم. ما با این کار جذابیت ایجاد میکنیم و به ماشین کم ریسک، تخفیف میدهیم.
– یعنی به خودرو تخفیف میدهید؟
بله
– یعنی اگر یک راننده پرریسک پشت یک ماشین کم ریسک بنشیند، از شما تخفیف میگیرد؟
به هر حال شناختن راننده کم ریسک و پرریسک برای ما سخت است. البته آن چه شما میگویید معیار درستی است، اما سیستم در کشور ما وجود ندارد که بتوانیم این اطلاعات را از آن استخراج کنیم.
شرکت بیمه فعلا فقط میتواند تشخیص دهد که چه ماشینهایی در بیمه شخص ثالث ریسک کمتر و کدام ریسک بیشتری دارند. یعنی به جز راننده، خود ماشین هم تعیین کننده است. یک راننده پرریسک وقتی پشت یک ماشین گران قیمت مینشیند، رانندگی او هم بهتر میشود.
درباره میزان تخفیف هم باید بگویم که تخفیف دادن حق شرکت است. در واقع یک عمل اختیاری است، نه اجباری. اگر ما تخفیف میدهیم، کسی نمیتواند ما را متهم کند که تبعیض قائل میشویم.
– هر چه ماشینها گران قیمت تر باشند، ریسک خسارت آنها کمتر است؟
قانون کلی وجود ندارد. اتفاقا بعضی ماشینها که به نظر میرسد لوکس هستند، ضریب خسارت بالایی دارند. با این حال ما تفکیکهایی بر اساس نوع خودرو داریم، چون اطلاعات زیادی درباره خودروها داریم و حتی ضریب خسارت استانها را هم داریم. در مجموع ما با استفاده از سوابق خسارتی سالهای گذشته، ضریب خسارت را پایین نگه داشتهایم.
– من اطلاعات دیگری دارم که نشان میدهد میزان شکایات رسیده به بیمه مرکزی از بیمه رازی عدد کمی نیست علت آن چیست؟
به طور کلی من به مدیران اعلام کردهام که سیاست ما به حداقل رساندن تعداد شکایتهاست و همین تعداد شکایت هم نباید وجود داشته باشد. اما این موضوع به توضیح نیاز دارد. اولا ممکن است بیمه رازی از نظر پرتفو از بعضی شرکتها پایین تر باشد، اما در این موضوع خاص نه پرتفوی شرکت بلکه تعداد بیمهگزاران باید مدنظر باشد. باید پرسید که در چه تعداد بیمهنامه صادره، این تعداد شکایت وجود دارد؟
یک شرکت ممکن است پارس جنوبی را بیمه کند. این پرتفوی بزرگی است و اگر شکایت هم بکند، این تنها یک فقره شکایت است. شرکت دیگری ممکن است برای به دست آوردن پرتفوی به اندازه پارس جنوبی، هزاران فقره بیمهنامه صادر کند. طبیعی است که تعداد شکایتهای ناشی از این دو با هم برابر نخواهد بود.
حتی در تعداد شمار بیمهنامهها هم نکته دیگری هست. اگر شرکتی فقط بیمهنامه عمر بفروشد، موضوع آن با شرکتی که بیمهنامه ثالث میفروشد تفاوت خواهد داشت.
بیمهنامه عمر اختیاری است و هر کس بخواهد آن را بازخرید میکند، بنابراین کار به شکایت نمیرسد. شکایت در بیمه نامههایی مانند قشر موتورسوار که ما با آن سروکار داریم خیلی زیاد است. اینها اکثرا حادثه دارند و البهت خواستههای غیرمنطقی هم دارند. بیمه رازی از نظر تعداد بیمهنامه در ردههای بالاست و قشری را پوشش داده که دیگران کمتر با آن سروکار دارند.
با در نظر گرفتن این توضیحات میتوان گفت که شکایتها علیه ما کم است و البته همان طور که گفتم این عدد هم باید به صفر برسد.
– شرکتهای بیمه راسا در این که شکایتی علیه آنها وارد هست یا نه، دخیلاند؟
نه. بیمه مرکزی در ابتدا تشخیص میدهد که شکایت وارد است یا نه. وقتی شکایت وارد بود، به ما ارجاع میشود و ما آن را بررسی میکنیم. در این موارد ما مستندات را دال بر این که چرا این خسارت پرداخت نشده یا عدد آن چقدر بوده به بیمه مرکزی اعلام میکنیم. در نهایت بیمه مرکزی رای نهایی را صادر می کند.
– معمولا نتیجه این شکایتها چگونه است؟
ما تقریبا موردی نداشتهایم که به پرداخت خسارت بیشتر منجر شود. در بیشتر موارد بیمه مرکزی شاکی را به مصالحه با شرکت بیمه تشویق کرده است.
– در حال حاضر نسبت توانگری مالی شرکت بیمه رازی چقدر است؟
بر اساس آن چه در در پایان سال گذشته بررسی شده نسبت توانگری شرکت ما ۱۳۸ درصد است و ما در بالاترین سطح توانگری قرار داریم.
– گزارشهایی که منتشر شده نشان میدهد اغلب شرکتها رتبه یک توانگری را دارند. به نظر شما این عدد کمی مشکوک نیست؟
به هر حال آیین نامه بررسی توانگری مالی شرکتها در زمانی تدوین شد که همچین شاخصی برای ارزیابی این موضوع وجود نداشت و نظارتی هم بر توانگری مالی شرکتها نبود. به هر حال اصل تدوین این آیین نامه اقدام بسیار درستی بود.
نکته دیگر این است که اگر چه سطح توانگری برای شرکتهایی که نسبت توانگری آنها بیش از ۱۰۰ درصد است عدد یک است،اما بین نسبتها تفاوت وجود دارد
سوال این است که چه چیزهایی توانگری یک شرکت را پایین میآورد؟ پاسخ این است که صدور بیمهنامههای با ریسک بالا. یعنی شرکتی که تا کنون بیمهنامهای صادر نکرده، توانگری بی نهایت دارد! بنابراین ما در کنار این شاخص، به تحلیل آن هم نیاز داریم. در واقع به تنهایی نمیتوانیم بگوییم شرکتی که شاخص توانگری آن ۴۰۰ است، پس فعالیت خیلی خوب دارد.
باید بگوییم این شرکت در چه میزان پرتفو و چه میزان بیمهنامه این عدد را از آن خود کرده است. اگر شرکتی به جای فروش بیمهنامه به دنبال خرید سهام بورس و فعالیتهای سرمایهگذاری باشد، شاخص توانگری او حتما بالا میرود، اما این دیگر یک شرکت بیمه نیست، بلکه یک شرکت سرمایهگذاری است.
البته شاخص توانگری هم بدون ایراد هم نیست، ولی اصولا تدوین این آیین نامه پیشرفت قابل توجهی در نحوه ارزیابی شرکتها بوده است.
– آن طور که رییس کل بیمه مرکزی پیش از این گفته بود، بخش قابل توجهی از سود اعلامی شرکتهای بیمه غیرواقعی است. این موضوع در شرکت شما صدق میکند؟
در شرکت ما آنچه به عنوان سود اعلام شده، عددی واقعی است. به نظر من آنچه در صورتهای مالی یک شرکت میتواند واقعی نباشد، ذخیره خسارتهای معوق است. اگر شرکتی را پیدا کردید که روند پرداخت خسارت آن عادی است، اما ذخیره خسارت معوق آن بالا نرفته و یا حتی پایین آمده، میتوانید بگویید صورتهای مالی آن دستکاری شده است.
ما در بیمه رازی از اصل محافظه کاری استفاده میکنیم، یعنی همیشه هزینهها را بیشتر در نظر میگیریم. به همین دلیل هم بیمه رازی در سالهای گذشته کمترین سود را شناسایی و تقسیم کرده است.
– این جمله نوعی تبلیغ منفی برای شرکت نیست؟
خیر. این کار باعث میشود شرکت رقیق و از داخل خالی نشود. این کار بنیه شرکت را بالا میبرد.
– شرکت شما پیش از این تقریبا بازار بیمه شخص ثالث موتورسیکلت را به صورت انحصاری در اختیار داشت. الان وضع چطور است؟
ما زمانی ۸۰ درصد بازار بیمه شخص ثالث موتورسیکلتها را در اختیار داشتیم، اما بعد از مدتی شرکتهای دیگری با ارائه تخفیف به این بازار ورود کردند. آنها با این کار توانستند بخشی از بازار ما را در اختیار بگیرند، ولی تخفیفی ندادیم. به هر حال ما در این بازار تخصص داریم و به آنها هم اعلام کردیم که با حق بیمه کنونی، در نقطه سر به سر قرار داریم.
به هر حال با اقدام این شرکتها، پرتفوی ما کاهش پیدا کرد، ولی ما در بازار خودرو که پیش از این حضور کمتری داشتیم، کار را توسعه دادهایم.
– وجه تمایز شرکت بیمه رازی در چیست؟
تمایز ما در پرداخت سریع خسارت است. همان طور که اعلام کردهایم شرکت بیمه رازی ۲۴ ساعت پس از تکمیل پرونده، خسارت را پرداخت میکند.
– میزان رضایت مشتریان را هم ارزیابی کردهاید؟
بله. ارزیابی ما نشان می دهد که میزان رضایت مشتریان بالای ۸۰ درصد است.
– آقای دکتر! شرکت شما مدتی است که همکاری نزدیکی را با یکی از بانکها آغاز کرده است. این در حالی است که برخی منتقدان معتقدند تحت پوشش قرار گرفتن بیمهها از سوی بانکها در واقع سرپوشی برای عملکرد ناصحیح آنها در عملیات بیمهگری است. این انتقاد را پاسخ می دهید؟
این یک همکاری استراتژیک بین بیمهها و بانکها ست و اصلا کار بدی نیست. بانک کار خودش را میکند و بیمه هم کار خودش را میکند. تنها اتفاقی که میافتد این است که شرکت بیمه سپردههایش را در آن بانک میگذارد و بانک هم بیمهنامههایش را از آن شرکت بیمه میخرد. با این حال هر کدام از این دو مستقلاند و صورتهای مالی جدا دارند. در سود و زیان هم شریکاند. در همه جای دنیا هم اتحاد بانکها و بیمهها وجود دارد.
– به نکته خوبی اشاره کردید. یعنی بیمهها پول خود را در بانک میگذارند. پس طبیعتا نمیتوانند مثل بانکها بنگاهداری کنند.
آییننامه سرمایه گذاری شرکتهای بیمه این اجازه را نمیدهد که آنها بنگاهداری کنند. ممکن است یک شرکت بیمه به صورت موردی از بیمه مرکزی مجوز بگیرد و شرکتی تاسیس کند، ولی بنگاهداری وجود ندارد. اصولا آییننامه سرمایهگذاری دست شرکتهای بیمه را بسته است، اگر اجازه آیین میداد، قطعا شرکتها این کار را میکردند، چون میتواند کار سوددهی باشد.
الان شرکتهای بیمه امکان سرمایه گذاری محدودی دارند. از طرفی آیین نامه برای سپردهگذاری شرکتهای بیمه در بانکها سقفی قائل نشده و به نظر میرسد شورای عالی بیمه احتمالا ترجیح داده که شرکتهای بیمه را به سپرده گذاری در بانک تشویق کند. با این حال برای خرید سهام شرکتهای بورسی و غیر بورسی سقف تعیین شده است.
– شما از سرمایه گذاری در بورس راضی هستید؟
واقعیت این است که ما طی سه سال اخیر سرمایه گذاری خاصی در بورس نداشتهایم و سهامی هم که داشتهایم مربوط به سالهای خیلی قبل است.
– شما نمیخواهید رشته بیمهای جدیدی را معرفی کنید؟
ما برای راهاندازی یک رشته جدید به صورت انحصاری وارد مذاکره شدهایم. این یک رشته غیرزندگی و جزو بیمههای لوکس است که به خوبی مورد استقبال قشر مرفه خواهد بود.
گفتوگو از حمیدرضا نصیری نژاد
کد خبر: 1471