نرخ سود بانکی شاید از معدود شاخصهایی است که در میان اقتصاددانان و فعالان نظام بانکی ایران هیچ اتفاق نظری درباره آن وجود ندارد!
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری بانک و بیمه، وقتی محمود احمدی نژاد تازه رییس جمهور شده بود، در اولین اقدام نرخ سود سپردههای بانکی را به شدت کاهش داد. او معتقد بود بانکها نباید پول مردم را بگیرند و با آن سرمایهگذاری کنند. به اعتقاد او کاهش نرخ سود بانکی می توانست پول مردم را به سمت بازار سرمایه سوق بدهد.
اما آنچه در عمل پس از کاهش نرخ سود بانکی اتفاق افتاد، حرکت سرمایههای مردم به سمت بازار مسکن بود. چند برابر شدن قیمت مسکن در دولت احمدی نژاد اتفاقی بود که دیگر هیچ کس از آن بی خبر نیست. در همان روزها بود که اقتصاددانان، مسئولان وقت بانک مرکزی را تخطئه میکردند و از کاهش نرخ سود بانکی به شدت گلایه داشتند.
حالا چندی از آن روزها نگذشته که بار دیگر نرخ سود بانکی توانسته سرمایه سرگردان را به سمت بانکها بکشاند. این روزها در حالی که نرخ تورم ۱۵ درصد اعلام میشود، نرخ سود سپرده ۲۰ درصد است و اتفاقا بانکها راههایی برای پرداخت سود بیشتر به مردم پیدا کردهاند.
با این حال ناگهان وزیر اقتصاد از کاهش نرخ سود بانکی خبر داده است. نرخی که نباید نظر وزیر آن را تعیین کند، بلکه شورای پول و اعتبار در یک نظر جمعی باید درباره آن تصمیمگیری کند. این هم از اتفاقات عجیب کشور ماست که یک شاخص مهم اقتصادی مانند نرخ سود پیش از آن که در شورایی مطرح شود، نتیجه تصمیمگیری آن شورا را وزیر اقتصاد اعلام میکند.
اما جالب است که هنوز سه شنبه، یعنی زمان بررسی موضوع در شورای پول و اعتبار نرسیده که قیمت سکه در بازار ۱۰ هزار تومان افزایش یافته است. این نشان میدهد حتی اعلام خبر کاهش نرخ سود تا چه اندازه میتواند بازار را تحریک کند.
واقعا سوال این است که آیا با کاهش نرخ سود بانکی، مردم سپردههای خود را به خرید سهام در بازار بورس اختصاص میدهند؟ اصولا خرید سهام آسانتر است یا خرید سکه و طلا از طلافروشیهایی که در هر محلهای پیدا میشوند؟ چرا وزیر اقتصاد به کاهش نرخ سود علاقه دارد؟
آیا نمیشود به جای کاهش نرخ سود، آن هم در شرایطی که بانکها به افزایش آن تمایل دارند، از سپردههای بانکی برای تزریق به بازار تولید استفاده کرد؟
کد خبر: 1446